monumenta.ch > Hildegardis Abbatissa > sectio 31 > csg248.123 > csg250.236 > sectio 49 > sectio 32 > csg75.831 > csg248.141 > sectio 19 > sectio 15 > Samuelis I, 21 > sectio 23 > bavPal.lat.1449.192 > sectio 18 > sectio 1 > sectio 46 > bnf6795.39 > 75 > csg250.284 > sectio > bnf7296.66 > csg251.90 > bmoMS296.54 > sectio 11 > sectio 1 > sectio 26 > sectio > sectio 61 > bnf14764.9 > sluMscr.Dresd.A.145.b.188 > sectio 150 > sectio 37 > bnf6796A.14 > sectio 69 > csg250.304 > 309 > bnf13013.134 > uldLIP7.217 > sectio 30 > sectio 8 > bkeCod.15.166r > 15.118r > 10 > bkeCod.15.131v > bavPal.lat.1449.171 > sectio 14 > csg250.190 > 419 > Hrabanus Maurus, De Universo, 3, 2 > sectio 34 > csg251.65 > sectio 57 > sectio 65 > csg251.67 > sectio 62 > salCod.Sal.X,16.231 > sectio 60 > bnfNAL1615.63 > sectio 60 > sectio 75 > bkeCod.15.136v > sectio 90 > 8 > csg250.233 > sectio 41 > sectio 57 > bmv343.179 > sectio 76 > csg251.125 > bkeCod.15.142r > bavPal.lat.1449.73 > sectio 7 > sectio 25 > sectio 69 > sectio 97 > bavPal.lat.1449.139 > bmv343.283 > sectio 65 > sectio 21 > bnf6795.47 > sectio 10 > csg248.143 > csg250.312 > bnfNAL1615.248 > csg250.174 > bmv343.225 > csg251.68 > sectio 8 > habCod.Guelf.79Weiss..82 > csg248.181 > csg250.293 > bnfNAL1615.60 > bmv343.353 > 202 > sectio 38 > bavPal.lat.311.223 > bnfNAL1615.145 > sectio 41 > csg248.175 > bnf7877.81 > sectio 11 > bnf13013.115 > bavPal.lat.311.226 > bnf6795.297 > bmv343.181 > sectio 13 > bnfNAL1615.106 > sectio 1 > Hugo de Folieto, De claustro animae, 1, 17 > bnf13013.125 > bmv343.356 > bnf13013.107 > bavPal.lat.1449.96 > sectio 43 > sectio 47 > sectio 10 > bnf5129.29 > sectio 30 > sectio 27 > hlw17.156 > sectio 30 > bavPal.lat.1449.100 > bmv343.277 > bnf16714.14 > sectio 199 > bnfNAL1615.127 > bnf13013.109 > 44
Beda, De Temporum Ratione, XLIII. Quare luna aliquoties maior quam computatur, appareat. <<<     >>> XLV. De embolismis et communibus annis.

CAPUT XLIV. De circulo decennovenali. SHOW LINKS TO MANUSCRIPTS SHOW APPARATUS

1 Decennovenalis circuli ordinem primus Eusebius, Caesareae Palaestinae episcopus, ob quartas decimas lunas festi paschalis, ipsumque diem Paschae inveniendum, composuit, eo quod luna cuiuslibet aetatis post tantum temporis ad eumdem redeat anni solaris diem, non quod Aegyptus, vel caetera per Orientem Christi Ecclesia, verum eatenus lunae cursum, vel diem, nescierit rite invenire paschalem, sed quia ea quae ipsis temporibus annuatim cum labore investigata et per orbem mandata saepius in quaestionem venire solebant facilius, praefixa semel regula circulari, semper observari et sine scrupulo ambigendi poterant edisci.
2 Denique fertur antiquitus Alexandrinae Ecclesiae antistiti delegatum ut officiose operam curamque investigationi computi paschalis impenderet, quatenus pontifici apostolicae sedis adnuncians, per eum diem Paschae solemnem caeteros Ecclesiarum principes agnoscere faceret. Unde beatissimus papa Leo Martianum principem postulans ut Alexandrino antistiti delegaret, quatenus paschale sancti Theophili, in quo VIII Calendarum Maiarum die Pascha videtur affixum, diligenti perscrutaretur examine, arbitratus ab eo non recte memoratum diem fuisse conscriptum, inter alia haec dicit: 'Studuerunt quidem sancti Patres occasionem huius auferre, omnem hanc curam Alexandrino antistiti delegantes, quoniam apud Aegyptios huius supputationis antiquitus tradita videbatur esse peritia, per quem quotannis dies praedictae solemnitatis sedi apostolicae indicaretur, cuius scripti ad longinquiores Ecclesias indicium generare percurreret.
3 Verum ut huiusmodi labor aliquando quiesceret, composuit memoratus vir circulum nunc longe lateque notissisimum, quo decimas quartas lunas primi mensis ex ordine comprehendendo, diem Paschae, qui mox sequenti dominica futurus erat, facillime cuilibet inveniendum relinqueret. Cuius circuli Proterius Alexandrinae urbis antistes, ad inquisitionem sancti papae Leonis, luculentissimam reddens rationem, talis rescripti ab eo meruit tenore praedicari: Laetificaverunt me litterae dilectionis tuae, quas frater et coepiscopus noster Nectarius pio adportavit officio.
4 Oportebat enim ut ab Alexandrinae Ecclesiae praesule talia scripta ad sedem apostolicam mitterentur, quae ostenderent magisterio beatissimi Petri apostoli hoc ab initio per beatum Marcum eius discipulum didicisse Aegyptis, quod constat credidisse Romanos.'